Chór mieszany „Lipa” tworzą śpiewaczki i śpiewacy pochodzący z wiosek wokół
cysterskiego klasztoru Maryjna Gwiazda – czyli położonych na terenie
Górnych Łużyc (Saksonia, Niemcy).
Chór wykonuje głównie łużyckie narodowe pieśni, śpiewy towarzyszące liturgii, uczestniczy także w wystawianiu łużyckich oratoriów skomponowanych w XIX wieku przez Korlę Augusta Kocora do tekstu jednego z najwybitniejszych łużyckich poetów Handrija Zejlera. Radość ze wspólnego śpiewania i kultywowanie łużyckiego kulturowego i językowego dziedzictwa sprawia, że chór „Lipa” jest godnym spadkobiercą zespołu „Lipa łużycka” (Lipa serbska) – założonego w 1907 roku i przyczyniającego się do kształtowania się świadomości narodowej wśród katolickich Łużyczan zamieszkujących okolice klasztoru Maryjna Gwiazda.
Od 1993 r. chórem dyryguje Wolfgang Frister. Lipa występowała w Walii, Polsce, Czechach, na Słowacji, Węgrzech oraz w wielu krajach związkowych RFN.
Łużyczanie (inaczej nazywani Serbami Łużyckimi lub Serbołużyczanami) to autochtoniczni Słowianie mieszkający w Niemczech (na terenie dwóch landów – Saksonii i Brandenburgii). Wraz z Polakami, Czechami, Słowakami i Kaszubami należą do zachodniej gałęzi Słowian. O ich odrębności decyduje interesująca kultura – wraz z językiem łużyckim, literaturą, bogatą obrzędowością (po części związaną z katolicyzmem - konne procesje wielkanocne, procesje na Boże Ciało, ale i świeckimi zwyczajami ludowymi), dziedzictwem materialnym, a także historią dążeń o zachowanie dorobku kulturowego i świadomości narodowej. Swoistości kulturowe tworzą podstawę poczucia tożsamości łużyckiej. Wola przynależności do narodu łużyckiego obok życia codziennego (porozumiewania się w języku łużyckim) wyrażana jest również na płaszczyźnie licznych stowarzyszeń i inicjatyw kulturowych (takich jak chóry, towarzystwa naukowe, artystyczne, religijne, młodzieżowe, folklorystyczne, jak również media w języku łużyckim – czasopisma, dziennik, program radiowy i telewizyjny, strony internetowe).
